In een interview met Groene Kerkenactie deelt Janne van den Akker, voorzitter van de Groene Kerkengroep van de Keizersgrachtkerk, haar passie voor een duurzame kerk.

De Keizersgrachtkerk is ontworpen door dezelfde architect als Paradiso en bestaat uit twee grachtenpanden die zijn samengevoegd. Oorspronkelijk werd de kerk in 1888 gebouwd als schuilkerk.
Vandaag de dag wordt de gemeente wekelijks bezocht door c.a. 100 – 150 bezoekers. De Keizersgrachtkerk is geen wijkgemeente, slechts een kwart van de gemeente komt uit het centrum van Amsterdam. Dat duurzaamheid een belangrijk onderwerp is voor de kerkgangers is o.a. te merken aan de zonnepanelen op het dak, waar afgelopen jaren in is geïnvesteerd. Op zondag verkoopt de kerk fairtrade producten wekelijks na de dienst.

Wanneer zijn jullie begonnen met het duurzaamheidsthema?

‘Sinds de jaren zeventig heeft de Keizersgrachtkerk verschillende milieugroepen en wereldwinkeltjes gehad. Ik heb milieuwetenschappen gestudeerd, waardoor ik altijd met dit thema verbonden ben geweest. De Klimaat- en Geloofgroep zijn we gestart in 2014: Elske Scholte, Marjan Bosch en ik. Elske was redactrice voor het programma ‘Schepper en Co’ en werd gegrepen door een verhaal van milieuactiviste Marjan Minnesma over hoe we onze eigen aarde aan het ruineren zijn. Onze groep is nu verbreed tot een Groene Kerkengroep, waarin Christien Visch ook erg actief is, maar we richten ons nog steeds veel op klimaat, omdat je dat onderwerp niet kleiner mag maken dan dat het is.’

Wat doen jullie zoal aan activiteiten?

‘Onze eerste grote actie was een interreligieuze klimaatmars, als onderdeel van klimaatmanifestatie People’s Climate March. Vervolgens hebben we verschillende sprekers uitgenodigd. Je wilt mensen helpen om goed te leven, maar dan moet je eerst bewustwording creëren. We hebben bijvoorbeeld onlangs een avond georganiseerd over Eerlijke Geldwijzers. Titus Bolten, senior officer bij Amnesty International, vertelde toen hoe je je bank kunt bevragen
en hen verantwoording kunt laten afleggen. De Eerlijke Bankwijzer wil bijvoorbeeld transparant maken wat banken zeggen en doen. Als klant kun je per e-mail feedback geven of je kunt overstappen naar een meer eerlijke bank.’

Hoe enthousiasmeren jullie je kerkleden voor deze thema’s?

‘Concreet communiceren we veel via het kerkblad ‘Kerk in de Stad’. Daar schrijven we elke keer iets in onder de naam ‘Groene blaadjes’. De ene keer schrijven we over een activiteit, de andere keer geven we informatie over een duurzaam onderwerp. We hebben ook een facebookpagina gehad en nu twitter ik vooral. Als we een activiteit hebben, kondigen we dat aan tijdens het informatiemoment van de zondagsdienst. Af en toe hebben we diensten die specifiek over duurzaamheid gaan.’

Wat zijn jullie vervolgplannen?

‘Ik zou het mooi vinden als we ons ook gaan richten op wat duurzaamheid met onszelf doet en hoe het ons raakt. Een inspirerend manifest op dit gebied, vind ik Maat, Moed en Mystiek van Lisette van der Wel. Daar zou ik weleens een thema-avond over willen houden. Maar we zouden ook ons schoonmaakmiddelenbeleid onder de loep kunnen nemen voor de nieuwe koster, of andere veel meer praktische zaken.’

Hoe helpt het platform Groene Kerken bij het ondernemen van acties en wat hebben jullie nog nodig?

‘Door de website blijven we op de hoogte van activiteiten die andere kerken doen. Ik las bijvoorbeeld dat een andere Groene Kerk een opblaasbare wereldbol elke week bij een ander gezin liet ‘logeren’. Om elkaar te inspireren, schrijven ze in een schriftje op hoe zij goed voor de Aarde hebben gezorgd in die week. Dat bracht mij op het idee om de Groene Bijbel uit mijn kast te halen en door te geven aan gemeenteleden. Daarbij schrijft degene die de Bijbel geleend heeft ideeën en opmerkingen op naar aanleiding van wat ze gelezen hebben. Geen idee of het aanslaat, maar zo proberen we steeds iets nieuws!

Wat we nodig hebben, is bijscholing van predikanten over het thema duurzaamheid. Hoe kunnen ze bijvoorbeeld omgaan met mensen die met grote vraagstukken lopen op duurzaamheidsvlak. Het gaat om existentiële vragen die leven in de maatschappij, waarbij de kerk van grote waarde kan zijn.’